महात्मा गांधी माहिती मराठी Mahatma Gandhi information in Marathi

तर पूर्ण लेख वाचा information about mahatma gandhi in marathi आणि पोस्टच्या शेवटी कमेंट बॉक्स मध्ये तुमचे विचार सांगा gandhiji information in marathi.

Mahatma Gandhi information in Marathi महात्मा गांधी माहिती मराठी

पूर्ण नाव: मोहनदास करमचंद गांधी

वडिलांचे नाव: करमचंद गांधी

आईचे नाव: पुतलीबाई गांधी

पत्नीचे नाव: कस्तुरबा गांधी

मुले: हरिलाल, मणिलाल, रामदास, देवदास

जन्म: 2 ऑक्टोबर 1869

जन्म ठिकाण: पोरबंदर राज्य, पोरबंदर काठियावाड एजन्सी, ब्रिटिश राज

मृत्यू: 30 जानेवारी 1948 (वय 78)

मृत्यूचे ठिकाण: नवी दिल्ली, भारत

मृत्यूचे कारण: गन शॉट्सद्वारे हत्या

स्मारके: राज घाट, गांधी स्मृती

व्यवसाय: वकील, वसाहतवादी विरोधी, राजकीय नीतिशास्त्रज्ञ

यासाठी ओळखले जाते: ब्रिटिश राजवटीपासून भारताच्या स्वातंत्र्याच्या मोहिमेचे नेतृत्व, अहिंसक प्रतिकार.

राजकीय पक्ष: भारतीय राष्ट्रीय काँग्रेस

चळवळ: भारतीय स्वातंत्र्य चळवळ

महात्मा गांधीचा जन्म आणि किनारपट्टी गुजरातमधील एका हिंदू कुटुंबात झाला, गांधींनी लंडनच्या इनर टेम्पलमध्ये कायद्याचे प्रशिक्षण घेतले आणि जून 1891 मध्ये त्यांना वयाच्या 22 व्या वर्षी बारमध्ये बोलावण्यात आले.

भारतात दोन अनिश्चित वर्षांनंतर, जिथे तो यशस्वी कायदा प्रॅक्टिस सुरू करू शकला नाही, तो 1893 मध्ये एका भारतीय व्यापाऱ्याचे प्रतिनिधित्व करण्यासाठी दक्षिण आफ्रिकेत गेला.

तो 21 वर्षे दक्षिण आफ्रिकेत राहिला. दक्षिण आफ्रिकेतच गांधींनी एक कुटुंब वाढवले आणि नागरी हक्कांच्या मोहिमेत प्रथम अहिंसक प्रतिकार केला.

1915 मध्ये, वयाच्या 45 व्या वर्षी ते भारतात परतले.

जास्त जमीन–कर आणि भेदभावाचा निषेध करण्यासाठी त्यांनी शेतकरी, आणि शहरी मजूर संघटित केले.

1921 मध्ये भारतीय राष्ट्रीय काँग्रेसचे नेतृत्व गृहीत धरून गांधींनी दारिद्र्य कमी करणे, स्त्रियांचे हक्क वाढवणे, धार्मिक आणि वांशिक सौहार्द निर्माण करणे, अस्पृश्यता संपवणे आणि सर्वात वर स्वराज किंवा स्वराज्य मिळवण्यासाठी देशव्यापी मोहिमांचे नेतृत्व केले.

गांधींचा वाढदिवस, 2 ऑक्टोबर, भारतात गांधी जयंती, राष्ट्रीय सुट्टी आणि जगभरात आंतरराष्ट्रीय अहिंसा दिन म्हणून साजरा केला जातो. गांधी सामान्यतः, औपचारिकपणे नसले तरी भारतातील राष्ट्रपिता मानले जातात आणि त्यांना सामान्यतः बापू (गुजराती: वडिलांसाठी प्रेम) असे म्हटले जाते

महात्मा गांधी हे भारताच्या स्वातंत्र्य चळवळीचे प्राथमिक नेते होते आणि जगाला प्रभावित करणाऱ्या अहिंसक सविनय कायदेभंगाच्या स्वरूपाचे शिल्पकार होते. हिंदू अतिरेकी नथुराम गोडसेने त्यांची हत्या केली.

महात्मा गांधी कोण होते? Who was Mahatma Gandhi?

महात्मा गांधी हे ब्रिटीश राजवटीविरूद्ध भारताच्या अहिंसक स्वातंत्र्य चळवळीचे नेते होते आणि दक्षिण आफ्रिकेत भारतीयांच्या नागरी हक्कांचा पुरस्कार करणारे होते. भारतातील पोरबंदर येथे जन्मलेल्या गांधींनी कायद्याचा अभ्यास केला आणि सविनय कायदेभंगाच्या शांततेत ब्रिटिश संस्थांविरुद्ध बहिष्काराचे आयोजन केले. 1948 मध्ये एका धर्मांधाने त्यांची हत्या केली.

प्रारंभिक जीवन आणि शिक्षण Early life and Education

भारतीय राष्ट्रवादी नेते गांधी (जन्म मोहनदास करमचंद गांधी) यांचा जन्म 2 ऑक्टोबर 1869 रोजी पोरबंदर, काठियावाड, भारतामध्ये झाला होता, जो त्यावेळी ब्रिटिश साम्राज्याचा भाग होता.

गांधींचे वडील करमचंद गांधी यांनी पोरबंदर आणि पश्चिम भारतातील इतर राज्यांमध्ये मुख्यमंत्री म्हणून काम केले. त्याची आई, पुतलीबाई, एक अत्यंत धार्मिक स्त्री होती जी नियमितपणे उपवास करते.

तरुण गांधी एक लाजाळू, अतुलनीय विद्यार्थी होता जो इतका भित्रा होता की तो किशोरवयातच दिवे लावून झोपला. पुढील वर्षांमध्ये, किशोराने धूम्रपान, मांस खाणे आणि घरातील नोकरांकडून बदल चोरून बंड केले.

गांधींना डॉक्टर होण्यात स्वारस्य असले तरी, त्यांच्या वडिलांना आशा होती की ते देखील सरकारी मंत्री होतील आणि त्यांना कायदेशीर व्यवसायात प्रवेश करण्यास प्रवृत्त करतील. 1888 मध्ये, 18 वर्षीय गांधी कायद्याचा अभ्यास करण्यासाठी लंडन, इंग्लंडला गेले. तरुण भारतीय पाश्चिमात्य संस्कृतीच्या संक्रमणाशी झगडत होते.

1891 मध्ये भारतात परतल्यावर गांधींना कळले की त्यांच्या आईचे काही आठवड्यांपूर्वीच निधन झाले आहे. त्यांनी वकील म्हणून आपले पाय मिळवण्यासाठी संघर्ष केला. त्याच्या पहिल्या कोर्टरूम प्रकरणामध्ये, एका साक्षीदाराची उलटतपासणी करण्याची वेळ आली तेव्हा चिंताग्रस्त गांधी रिकामे झाले. त्याने त्याच्या क्लायंटला त्याच्या कायदेशीर शुल्काची परतफेड केल्यानंतर लगेचच कोर्टरूममधून पळ काढला.

गांधींचा धर्म आणि श्रद्धा Gandhi’s Religion and Beliefs

गांधी हिंदू देव विष्णूची पूजा करत आणि अहिंसा, उपवास, ध्यान आणि शाकाहाराला चालना देणारा नैतिकदृष्ट्या कठोर प्राचीन भारतीय धर्म जैन धर्माचे पालन करून मोठे झाले.

गांधींच्या लंडनमधील पहिल्या मुक्कामादरम्यान, 1888 ते 1891 पर्यंत, ते मांसविरहित आहारासाठी अधिक वचनबद्ध झाले, लंडन व्हेजिटेरियन सोसायटीच्या कार्यकारी समितीमध्ये सामील झाले आणि जागतिक धर्मांबद्दल अधिक जाणून घेण्यासाठी विविध प्रकारचे पवित्र ग्रंथ वाचण्यास सुरुवात केली.

दक्षिण आफ्रिकेत राहून गांधींनी जागतिक धर्मांचा अभ्यास सुरू ठेवला. “माझ्यातील धार्मिक आत्मा एक जिवंत शक्ती बनली,” त्याने तिथे त्याच्या काळाबद्दल लिहिले. त्याने स्वतःला पवित्र हिंदू आध्यात्मिक ग्रंथांमध्ये विसर्जित केले आणि साधेपणा, तपस्या, उपवास आणि ब्रह्मचर्य जीवन स्वीकारले जे भौतिक वस्तूंपासून मुक्त होते.

गांधी दक्षिण आफ्रिकेत Gandhi in South Africa

भारतात वकील म्हणून काम मिळवण्यासाठी संघर्ष केल्यानंतर गांधींनी दक्षिण आफ्रिकेत कायदेशीर सेवा करण्यासाठी एक वर्षाचा करार मिळवला. एप्रिल 1893 मध्ये, तो दक्षिण आफ्रिकेच्या नाताल राज्यात डरबनला गेला.

जेव्हा गांधी दक्षिण आफ्रिकेत आले, तेव्हा ते गोरे ब्रिटिश आणि बोअर अधिकाऱ्यांच्या हाती भारतीय स्थलांतरितांना भेदभाव आणि वांशिक भेदभावाने घाबरून गेले. डर्बन कोर्टरुममध्ये पहिल्यांदा हजर झाल्यावर गांधींना त्यांची पगडी काढण्यास सांगण्यात आले. त्याने नकार दिला आणि त्याऐवजी कोर्ट सोडले. नेटल जाहिरातदाराने त्याची छपाई “एक नको असलेला अभ्यागत” म्हणून केली.

अहिंसक सविनय कायदेभंग Nonviolent Civil Disobedience

प्रिटोरिया, दक्षिण आफ्रिकेच्या रेल्वे प्रवासादरम्यान 7 जून 1893 रोजी एक महत्त्वाचा क्षण घडला, जेव्हा एका पांढऱ्या माणसाने गांधींच्या पहिल्या श्रेणीच्या रेल्वे डब्यात त्याच्या उपस्थितीबद्दल आक्षेप घेतला, जरी त्याच्याकडे तिकीट होते. ट्रेनच्या मागच्या बाजूला जाण्यास नकार देत गांधींना बळजबरीने काढून टाकण्यात आले आणि पीटरमारिट्झबर्गमधील एका स्टेशनवर ट्रेनमधून फेकून देण्यात आले.

गांधींच्या सविनय कायदेभंगाचे कृत्य त्यांच्यामध्ये “रंगाच्या पूर्वग्रहांच्या खोल रोगाशी” लढण्यासाठी स्वत: ला झोकून देण्याचा निर्धार जागृत करते. त्या रात्री त्यांनी “शक्य असल्यास, रोगाचा नायनाट करण्याचा प्रयत्न करा आणि प्रक्रियेत त्रास सहन करा.”

त्या रात्रीपासून पुढे, लहान, नम्र माणूस नागरी हक्कांसाठी एक विशाल शक्ती बनेल. 1894 मध्ये गांधींनी भेदभावविरोधी लढण्यासाठी नेटल इंडियन काँग्रेसची स्थापना केली.

गांधींनी त्यांच्या वर्षभराच्या कराराच्या अखेरीस भारतात परत येण्याची तयारी केली, जोपर्यंत त्यांनी त्यांच्या विदाई मेळाव्यात, नटाल विधानसभेपुढे एक विधेयक शिकले जो भारतीयांना मतदानाच्या अधिकारापासून वंचित ठेवेल. सहकारी स्थलांतरितांनी गांधींना राहण्यास आणि कायद्याच्या विरोधातील लढाईचे नेतृत्व करण्यास राजी केले. जरी गांधी कायद्याचा मार्ग रोखू शकले नाहीत, तरी त्यांनी अन्यायाकडे आंतरराष्ट्रीय लक्ष वेधले.

1896च्या उत्तरार्धात आणि 1897च्या सुरुवातीला भारताच्या छोट्या सहलीनंतर गांधी आपल्या पत्नी आणि मुलांसह दक्षिण आफ्रिकेत परतले. गांधींनी एक भरभराटीची कायदेशीर प्रथा चालवली आणि बोअर युद्धाच्या प्रारंभाच्या वेळी त्यांनी ब्रिटीश कारणाला समर्थन देण्यासाठी 1,100 स्वयंसेवकांची अखिल भारतीय रुग्णवाहिका दल उभे केले आणि असा युक्तिवाद केला की जर भारतीयांना ब्रिटिश साम्राज्यात नागरिकत्वाचे पूर्ण अधिकार मिळण्याची अपेक्षा असेल तर त्यांनी त्यांच्या जबाबदाऱ्या पार पाडणे देखील आवश्यक आहे.

सत्याग्रह Satyagraha

1906 मध्ये गांधींनी त्यांच्या पहिल्या सामूहिक सविनय कायदेभंगाच्या मोहिमेचे आयोजन केले, ज्याला त्यांनी “सत्याग्रह” (“सत्य आणि दृढता“) म्हटले, दक्षिण आफ्रिकेच्या ट्रान्सवाल सरकारने भारतीयांच्या हक्कांवर नवीन निर्बंध घातले, ज्यात हिंदू विवाहांना नकार देणे समाविष्ट होते.

वर्षांच्या आंदोलनांनंतर, सरकारने 1913 मध्ये गांधींसह शेकडो भारतीयांना कैद केले. दबावाखाली, दक्षिण आफ्रिकेच्या सरकारने गांधी आणि जनरल जन क्रिश्चियन स्मट्स यांनी केलेली तडजोड स्वीकारली ज्यात हिंदू विवाहांना मान्यता देणे आणि भारतीयांसाठी मतदान कर रद्द करणे समाविष्ट होते.

भारतात परत आले Return to India

1914मध्ये जेव्हा गांधी दक्षिण आफ्रिकेतून स्वदेशी परतले, तेव्हा स्मट्सने लिहिले, “संत आमचे किनारे सोडून गेले आहेत, मला मनापासून कायमची आशा आहे.” पहिल्या महायुद्धाच्या प्रारंभी गांधींनी लंडनमध्ये अनेक महिने घालवले.

1915 मध्ये गांधींनी अहमदाबाद, भारतामध्ये एक आश्रम स्थापन केला, जो सर्व जातींसाठी खुला होता. साधी अंगरखा आणि शाल परिधान करून गांधी प्रार्थना, उपवास आणि ध्यान करण्यासाठी समर्पित जीवन जगले. ते “महात्मा” म्हणून ओळखले गेले, ज्याचा अर्थ “महान आत्मा” आहे.

भारतातील ब्रिटिश राजवटीला विरोध Opposition to British Rule in India

1919, मध्ये, भारत अजूनही ब्रिटीशांच्या कडक नियंत्रणाखाली असताना, नव्याने लागू झालेल्या रॉलेट कायद्याने ब्रिटिश अधिकाऱ्यांना खटल्याशिवाय देशद्रोहाच्या संशयित लोकांना तुरुंगात टाकण्याचा अधिकार दिला तेव्हा गांधींना राजकीय जाग आली. प्रतिसादात, गांधींनी शांततापूर्ण निदर्शने आणि संपांच्या सत्याग्रह मोहिमेची हाक दिली.

त्याऐवजी हिंसा भडकली, ज्याचा शेवट 13 एप्रिल 1919 रोजी अमृतसरच्या हत्याकांडात झाला. ब्रिटीश ब्रिगेडियर जनरल रेजिनाल्ड डायर यांच्या नेतृत्वाखालील जवानांनी निशस्त्र निदर्शकांच्या जमावावर मशीनगन टाकल्या आणि सुमारे 400 लोकांना ठार केले.

यापुढे ब्रिटीश सरकारशी निष्ठा ठेवण्यास सक्षम न राहता, गांधींनी दक्षिण आफ्रिकेतील लष्करी सेवेसाठी मिळवलेली पदके परत केली आणि पहिल्या महायुद्धात सेवा देण्यासाठी ब्रिटनच्या भारतीयांच्या अनिवार्य लष्करी मसुद्याला विरोध केला.

गांधी हे भारतीय घराणेशाही चळवळीतील अग्रगण्य व्यक्ती बनले. सामूहिक बहिष्काराचे आवाहन करत त्यांनी शासकीय अधिकाऱ्यांना क्राउनसाठी काम करणे, विद्यार्थ्यांनी सरकारी शाळांमध्ये जाणे बंद करणे, सैनिकांनी आपली पदे सोडणे आणि नागरिकांनी कर भरणे आणि ब्रिटिश वस्तूंची खरेदी थांबवणे बंद करण्याचे आवाहन केले.

ब्रिटीश–निर्मित कपडे खरेदी करण्याऐवजी, त्याने स्वतः toचे कापड तयार करण्यासाठी पोर्टेबल कताई चाक वापरण्यास सुरुवात केली. कताई चाक लवकरच भारतीय स्वातंत्र्य आणि स्वावलंबनाचे प्रतीक बनले.

गांधींनी भारतीय राष्ट्रीय काँग्रेसचे नेतृत्व स्वीकारले आणि गृह राज्य मिळवण्यासाठी अहिंसा आणि असहकाराच्या धोरणाचा पुरस्कार केला.

1922 मध्ये ब्रिटीश अधिकाऱ्यांनी गांधींना अटक केल्यानंतर, त्यांनी देशद्रोहाच्या तीन गुन्ह्यांमध्ये दोषी ठरवले. सहा वर्षांच्या तुरुंगवासाची शिक्षा झाली असली तरी, पेंडिसाइटिस शस्त्रक्रियेनंतर गांधींची फेब्रुवारी 1924 मध्ये सुटका झाली.

त्याच्या सुटकेनंतर त्याने शोधून काढले की तुरुंगात असताना भारतातील हिंदू आणि मुस्लिमांमधील संबंध बिघडले. जेव्हा दोन धार्मिक गटांमधील हिंसा पुन्हा भडकली, तेव्हा गांधींनी ऐक्याचे आवाहन करण्यासाठी 1924 च्या शरद inतूतील तीन आठवड्यांचे उपोषण सुरू केले. 1920 च्या उत्तरार्धात ते सक्रिय राजकारणापासून दूर राहिले.

गांधी आणि मीठ मार्च Gandhi and Salt March

ब्रिटनच्या मीठ कायद्यांचा निषेध करण्यासाठी गांधी 1930 मध्ये सक्रिय राजकारणात परतले, ज्याने भारतीयांना केवळ मीठ गोळा करण्यास किंवा विकण्यास मनाई केली – आहारातील मुख्य – परंतु देशाच्या गरीबांना विशेषतः कठीण असलेल्या जड कर लादला. गांधींनी एक नवीन सत्याग्रह मोहीम आखली, साल्ट मार्च, ज्यामध्ये अरबी समुद्राकडे 390 किलोमीटर/240 मैलांचा मार्च होता, जिथे ते सरकारी मक्तेदारीच्या प्रतिकात्मक विरोधात मीठ गोळा करतील.

ब्रिटीश व्हाईसराय लॉर्ड इर्विन कडे मोर्चाच्या काही दिवस आधी त्यांनी लिहिले की, “माझी महत्वाकांक्षा ब्रिटीश लोकांना अहिंसेद्वारे धर्मांतर करण्यापेक्षा कमी नाही.

होमस्पन पांढरी शाल आणि चप्पल परिधान करून आणि चालण्याची काठी घेऊन, गांधी काही डझन अनुयायांसह 12 मार्च 1930 रोजी साबरमतीतील त्यांच्या धार्मिक माघारीतून निघाले. 24 दिवसांनंतर ते दांडीच्या किनारपट्टीच्या शहरात पोहोचले तेव्हा मोर्चेकऱ्यांची संख्या वाढली आणि गांधींनी बाष्पीभवन केलेल्या समुद्री पाण्यापासून मीठ बनवून कायदा मोडला.

सॉल्ट मार्चने अशाच प्रकारचा निषेध केला आणि संपूर्ण भारतभर मोठ्या प्रमाणावर सविनय कायदेभंग पसरला. मीठ कायदा तोडल्याबद्दल अंदाजे 60,000 भारतीयांना तुरुंगात टाकण्यात आले, ज्यात गांधी, 1930 मध्ये तुरुंगात होते.

तरीही, मीठ कायद्यांविरोधातील निषेधांनी गांधींना जगभरात एक उत्कृष्ट व्यक्ती बनवले. 1930 साठी त्यांना टाइम मासिकाच्या “मॅन ऑफ द इयर” म्हणून घोषित करण्यात आले.

जानेवारी 1931मध्ये गांधींची तुरुंगातून सुटका झाली आणि दोन महिन्यांनी त्यांनी लॉर्ड इर्विनसोबत मीठ सत्याग्रह संपवण्याचा करार केला ज्यामध्ये हजारो राजकीय कैद्यांची सुटका समाविष्ट होती. तथापि, कराराने मोठ्या प्रमाणावर मीठ कायदा अबाधित ठेवले. पण समुद्र किनाऱ्यांवर राहणाऱ्यांना समुद्रातून मीठ काढण्याचा अधिकार दिला.

हा करार घरगुती राजवटीसाठी एक पायरी ठरेल अशी आशा बाळगून, गांधींनी भारतीय राष्ट्रीय काँग्रेसचे एकमेव प्रतिनिधी म्हणून ऑगस्ट 1931 मध्ये भारतीय घटनात्मक सुधारणांवर लंडन गोलमेज परिषदेत भाग घेतला. ही परिषद मात्र निष्फळ ठरली.

“अस्पृश्य” विभक्तीचा निषेध Protesting Untouchables Segregation

भारताचे नवे व्हाईसराय लॉर्ड विलिंग्डन यांनी केलेल्या दंगलीत जानेवारी 1932 मध्ये पुन्हा एकदा तुरुंगात सापडण्यासाठी गांधी भारतात परतले. भारताच्या जातिव्यवस्थेतील सर्वात खालच्या स्तरावर असलेल्या “अस्पृश्यांना” विभक्त करण्याच्या स्वतंत्र निर्णयाचे वाटप करून त्यांनी ब्रिटिशांच्या निर्णयाचा निषेध करण्यासाठी सहा दिवसांचे उपोषण केले. जनआक्रोशाने ब्रिटिशांना प्रस्तावात सुधारणा करण्यास भाग पाडले.

त्यांच्या अखेरच्या सुटकेनंतर, गांधींनी 1934 मध्ये भारतीय राष्ट्रीय काँग्रेस सोडली आणि नेतृत्व त्यांचे कर्णधार जवाहरलाल नेहरूंकडे गेले. शिक्षण, गरिबी आणि भारताच्या ग्रामीण भागाला भेडसावणाऱ्या समस्यांवर लक्ष केंद्रित करण्यासाठी त्यांनी पुन्हा राजकारणापासून दूर पाऊल टाकले.

ग्रेट ब्रिटनपासून भारताचे स्वातंत्र्य India’s Independence From Great Britain

1942 मध्ये ग्रेट ब्रिटन स्वतःला दुसऱ्या महायुद्धात अडकलेला दिसल्याने, गांधींनी “भारत छोडो” चळवळ सुरू केली ज्याने देशातून ब्रिटिशांना त्वरित बाहेर काढण्याची मागणी केली. ऑगस्ट 1942 मध्ये ब्रिटिशांनी गांधी, त्यांची पत्नी आणि भारतीय राष्ट्रीय काँग्रेसच्या इतर नेत्यांना अटक केली आणि त्यांना आत्ताच्या पुण्यातील आगा खान पॅलेसमध्ये ताब्यात घेतले.

“ब्रिटिश साम्राज्याच्या लिक्विडेशनच्या अध्यक्षतेसाठी मी राजाचा पहिला मंत्री बनलो नाही,” पंतप्रधान विन्स्टन चर्चिल यांनी संसदेला कारवाईच्या समर्थनार्थ सांगितले.

तब्येत बिघडल्याने 1944 मध्ये 19 महिन्यांच्या अटकेनंतर गांधींची सुटका झाली.

1945 च्या ब्रिटिश सार्वत्रिक निवडणुकीत लेबर पार्टीने चर्चिलच्या कंझर्व्हेटिव्ह्जचा पराभव केल्यानंतर, इंडियन नॅशनल काँग्रेस आणि मोहम्मद अली जिना यांच्या मुस्लिम लीग बरोबर भारतीय स्वातंत्र्यासाठी वाटाघाटी सुरू केल्या. गांधींनी वाटाघाटींमध्ये सक्रिय भूमिका बजावली, परंतु एकसंध भारताच्या आशेवर ते विजयी होऊ शकले नाहीत. त्याऐवजी, अंतिम योजनेत उपमहाद्वीपचे धार्मिक आधारावर दोन स्वतंत्र राज्यांमध्ये विभाजन करण्याची मागणी करण्यात आली – मुख्यतः हिंदू भारत आणि प्रामुख्याने मुस्लिम पाकिस्तान.

१५ ऑगस्ट 19447रोजी स्वातंत्र्य लागू होण्याआधीच हिंदू आणि मुस्लिमांमध्ये हिंसा भडकली. त्यानंतर हत्यांचे प्रमाण वाढले. शांततेचे आवाहन करण्यासाठी गांधींनी दंगलग्रस्त भागाचा दौरा केला आणि रक्तपात संपवण्याच्या प्रयत्नात उपवास केला. काही हिंदूंनी मात्र मुस्लिमांविषयी सहानुभूती व्यक्त करण्यासाठी गांधींकडे वाढत्या गद्दार म्हणून पाहिले.

गांधींची पत्नी आणि मुले Gandhi’s Wife and Children

वयाच्या 13 व्या वर्षी गांधींनी कस्तुरबा मकंजी या व्यापाऱ्याच्या मुलीशी लग्न केले. फेब्रुवारी 1944 मध्ये वयाच्या 74 व्या वर्षी गांधीजींच्या समोर तिचा मृत्यू झाला.

1885 मध्ये, गांधींनी आपल्या वडिलांचे निधन सहन केले आणि थोड्याच वेळात त्यांच्या लहान बाळाचा मृत्यू झाला.

1888 मध्ये, गांधींच्या पत्नीने चार जिवंत मुलांपैकी पहिल्याला जन्म दिला. भारतात दुसरा मुलगा 1893 मध्ये जन्मला. दक्षिण आफ्रिकेत राहताना कस्तुरबाने आणखी दोन मुलांना जन्म दिला, एक 1897 मध्ये आणि एक 1900 मध्ये.

महात्मा गांधींची हत्या Assassination of Mahatma Gandhi

30 जानेवारी 1948 रोजी 78वर्षीय गांधींची हिंदू अतिरेकी नथुराम गोडसेने गोळ्या घालून हत्या केली, जे मुस्लिमांच्या गांधी सहनशीलतेवर नाराज होते.

वारंवार उपोषणामुळे कमकुवत झालेले, गांधी आपल्या दोन नातवंडांना चिकटून राहिले कारण त्यांनी त्यांना नवी दिल्लीच्या बिर्ला हाऊसमधील त्यांच्या राहत्या घरातून दुपारी उशिरा प्रार्थना सभेत नेले. गोडसेने महात्मापुढे गुडघे टेकले आणि अर्ध–स्वयंचलित पिस्तूल काढले आणि पॉइंट–ब्लँक रेंजवर तीन वेळा गोळी झाडली. हिंसक कृतीने एका शांततावाद्याचा जीव घेतला ज्याने आपले आयुष्य अहिंसेचा प्रचार करण्यात घालवले.

नोव्हेंबर 1949 मध्ये गोडसे आणि सह षड्यंत्रकाराला फाशी देऊन फाशी देण्यात आली. अतिरिक्त षड्यंत्रकारांना जन्मठेपेची शिक्षा झाली.

वारसा Legacy

गांधींच्या हत्येनंतरही, त्यांची अहिंसेबद्दलची वचनबद्धता आणि साध्या राहणीवर त्यांचा विश्वास–स्वतःचे कपडे बनवणे, शाकाहारी आहार घेणे आणि आत्मशुद्धीसाठी उपवास वापरणे तसेच निषेधाचे साधन–दडपशाही आणि उपेक्षित लोकांसाठी आशेचा प्रकाश आहे जगभरातील लोक.

सत्याग्रह आज जगभरातील स्वातंत्र्य लढ्यातील सर्वात शक्तिशाली तत्त्वज्ञानांपैकी एक आहे. गांधींच्या कृत्यांनी अमेरिकेतील नागरी हक्क नेते मार्टिन लूथर किंग जूनियर आणि दक्षिण आफ्रिकेतील नेल्सन मंडेला यांच्यासह जगभरातील भविष्यातील मानवाधिकार चळवळींना प्रेरणा दिली.

आपला मौल्यवान वेळ घालवून mahatma gandhi information in marathi ही संपूर्ण पोस्ट वाचल्याबद्दल धन्यवाद, जर तुम्हाला हा लेख आवडला असेल तर हे तुमच्या मित्र आणि कुटुंबासोबत whatsapp आणि Facebook वर शेअर करा.